Przystosowanie chomika dżungarskiego do środowiska

    Chomiki dżungarskie mają futerko bardzo gęste, puszyste i przylegące do ciała. Zapewnia im to komfort w niesprzyjających warunkach środowiska. Bujny puchowy podszerstek chroni przed mrozami. Dodatkową ochroną jest warstwa powietrza gromadząca się między włosami podszerstka, która się nagrzewa od od ciepła ciała zwierzęcia. Powietrze to utrzymuje się tuż przy skórze, nie wydostaje się na zewnątrz dzięki szczelnie przylegającym do siebie włosom okrywowym. Dlatego chomiki bardzo dużo czasu poświęcają na pielęgnację i układanie futerka. Gdy jest gorąco mają zmierzwioną okrywę włosową, tak aby powietrze dostawało się do skóry i chłodziło ją. Inną cechą jest to, że okrywa włosowa nie stawia oporu podczas poruszania się w tunelach.

     Chomik dżungarski jest swoistym ewenementem jeśli chodzi o owłosienie kończyn. Jego łapki są pokryte gestym białym futerkiem, które chroni go przed chłodem zamarzniętej ziemi lub gorącem nagrzanej ziemi.

    Ważną cechą jest ochronne umaszczenie. Jego popielato-szara okrywa znakomicie go maskuje wśród kamieni, trawy i jest niewidoczny dla drapieżników. Charakterystyczną cechą podgatunku zachodnioazjatyckiego jest to, że zimą bieleje. Szata zimowa jest dłuższa i bardziej puszysta. Jedynie pozostaje czarna pręga na grzbiecie biegnąca wzdłuż ciała od głowy do ogona.

Dźwięki wydawane przez chomiki dżungarskie

     Chomik dżungarski przez całe swoje życie wydaje dzwięki od terkotu do zgrzytu. Już małe chomiki terkoczą w momencie, gdy ktoś chce je pogłaskać, dotyka gniazda lub chce je chwycić. Odsłaniają przy tym brzuch.

    Dorosłe chomiki wydają zgrzytliwe dzwięki w różnych sytuacjach w rozmaitej tonacji, również podczas zalotów, ustalania hierarchii w stadzie lub przy utarczkach.

     Chomik dżungarski odzywa się kilkadziesiąt razy na dobę, a jego kuzyn ,,Syryjczyk" milczy całymi dniami. Są one bardzo głośne, do tego stopnia, że przy ustawieniu kilku klatek obok siebie hałas jest nie wytrzymania.

Niektóre formy zachowań gryzoni stadnych związanych z rozrodem

     Chomiki rozmnażają sie bardzo łatwo i w naturze mają liczne mioty. Wynika to z konieczności podtrzymania gatunku. Małe gryzonie mają naturalnych wrogów:

- ptaki drapieżne,

- gady,

- dziki,

- łasicowate,

- drapieżniki psowate i kotowate.

     Jako zwierzęta żyjące w stadach wytworzyły szereg zachowań pozwalających przeżyć tylko osobnikom najlepiej przystosowanym do środowiska.

     Samice dominujące w stadzie wydzielają feromony, które zakłócają funkcjonowanie układu hormonalnego samic podporządkowanych. u tych ostatnich cykl płciowy zastyga w fazie międzyurojowej. Aby go przywrócić należy samice te umieścić w osobnym pomieszczeniu z samcem.

     Drugim ciekawym zachowaniem jest obserwowany efekt Wittera polegający na wywołaniu rui i pojawieniu się u danej samicy owulacji wskutek wydzielanych przez samca feromonów. 

     Samice przebywające w klatce z kilkoma samcami, które już ustaliły hierarchię dominacji, zachodzą podczas rui w ciążę. Gdy poczują feromony innego samca następuje poronienie. Po utracie ciąży samica od razu wchodzi w okres rui. Umożliwia to kopulację z innym samcem młodszym i silniejszym. Zapewnia to przetrwanie gatunku.

Rozmnażanie

Rozróżnianie  płci chomika

     Opiszę jak rozrónić płeć u chomików dżungarskich. U samców okresowo jądra wstępuję do jamy ciała i nie mają wtedy charakterystycznego zgrubienia z tyłu. Bardzo wtedy przypominają samice. Tak się dzieję, gdy samiec jest stary, jest mu zimno lub jest niedojrzały. Może wówczs wchodzić w okres wymiany sierści lub ma problem z odpowiednią ilością hormonów płciowych. Dzieje się tak również u samców stojących w pozycji podporządkowanej. Pozostaje sposób rozpoznania płci przez oznaczenie względem siebie położenia otworu moczowo-płciowego i odbytowego. Samica ma te otwory blisko siebie, a samiec w znacznej odległości.