Przystosowanie chomika dżungarskiego do środowiska

    Chomiki dżungarskie mają futerko bardzo gęste, puszyste i przylegące do ciała. Zapewnia im to komfort w niesprzyjających warunkach środowiska. Bujny puchowy podszerstek chroni przed mrozami. Dodatkową ochroną jest warstwa powietrza gromadząca się między włosami podszerstka, która się nagrzewa od od ciepła ciała zwierzęcia. Powietrze to utrzymuje się tuż przy skórze, nie wydostaje się na zewnątrz dzięki szczelnie przylegającym do siebie włosom okrywowym. Dlatego chomiki bardzo dużo czasu poświęcają na pielęgnację i układanie futerka. Gdy jest gorąco mają zmierzwioną okrywę włosową, tak aby powietrze dostawało się do skóry i chłodziło ją. Inną cechą jest to, że okrywa włosowa nie stawia oporu podczas poruszania się w tunelach.

     Chomik dżungarski jest swoistym ewenementem jeśli chodzi o owłosienie kończyn. Jego łapki są pokryte gestym białym futerkiem, które chroni go przed chłodem zamarzniętej ziemi lub gorącem nagrzanej ziemi.

    Ważną cechą jest ochronne umaszczenie. Jego popielato-szara okrywa znakomicie go maskuje wśród kamieni, trawy i jest niewidoczny dla drapieżników. Charakterystyczną cechą podgatunku zachodnioazjatyckiego jest to, że zimą bieleje. Szata zimowa jest dłuższa i bardziej puszysta. Jedynie pozostaje czarna pręga na grzbiecie biegnąca wzdłuż ciała od głowy do ogona.

Dźwięki wydawane przez chomiki dżungarskie

     Chomik dżungarski przez całe swoje życie wydaje dzwięki od terkotu do zgrzytu. Już małe chomiki terkoczą w momencie, gdy ktoś chce je pogłaskać, dotyka gniazda lub chce je chwycić. Odsłaniają przy tym brzuch.

    Dorosłe chomiki wydają zgrzytliwe dzwięki w różnych sytuacjach w rozmaitej tonacji, również podczas zalotów, ustalania hierarchii w stadzie lub przy utarczkach.

     Chomik dżungarski odzywa się kilkadziesiąt razy na dobę, a jego kuzyn ,,Syryjczyk" milczy całymi dniami. Są one bardzo głośne, do tego stopnia, że przy ustawieniu kilku klatek obok siebie hałas jest nie wytrzymania.

Niektóre formy zachowań gryzoni stadnych związanych z rozrodem

     Chomiki rozmnażają sie bardzo łatwo i w naturze mają liczne mioty. Wynika to z konieczności podtrzymania gatunku. Małe gryzonie mają naturalnych wrogów:

- ptaki drapieżne,

- gady,

- dziki,

- łasicowate,

- drapieżniki psowate i kotowate.

     Jako zwierzęta żyjące w stadach wytworzyły szereg zachowań pozwalających przeżyć tylko osobnikom najlepiej przystosowanym do środowiska.

     Samice dominujące w stadzie wydzielają feromony, które zakłócają funkcjonowanie układu hormonalnego samic podporządkowanych. u tych ostatnich cykl płciowy zastyga w fazie międzyurojowej. Aby go przywrócić należy samice te umieścić w osobnym pomieszczeniu z samcem.

     Drugim ciekawym zachowaniem jest obserwowany efekt Wittera polegający na wywołaniu rui i pojawieniu się u danej samicy owulacji wskutek wydzielanych przez samca feromonów. 

     Samice przebywające w klatce z kilkoma samcami, które już ustaliły hierarchię dominacji, zachodzą podczas rui w ciążę. Gdy poczują feromony innego samca następuje poronienie. Po utracie ciąży samica od razu wchodzi w okres rui. Umożliwia to kopulację z innym samcem młodszym i silniejszym. Zapewnia to przetrwanie gatunku.

Rozmnażanie

Rozróżnianie  płci chomika

     Opiszę jak rozrónić płeć u chomików dżungarskich. U samców okresowo jądra wstępuję do jamy ciała i nie mają wtedy charakterystycznego zgrubienia z tyłu. Bardzo wtedy przypominają samice. Tak się dzieję, gdy samiec jest stary, jest mu zimno lub jest niedojrzały. Może wówczs wchodzić w okres wymiany sierści lub ma problem z odpowiednią ilością hormonów płciowych. Dzieje się tak również u samców stojących w pozycji podporządkowanej. Pozostaje sposób rozpoznania płci przez oznaczenie względem siebie położenia otworu moczowo-płciowego i odbytowego. Samica ma te otwory blisko siebie, a samiec w znacznej odległości.

Wyposażenie klatki

Legowisko - jest wspólnym gniazdem dla całego stada, gdzie samica rodzi i wychowyje miot. Dla stadka składającego się z 3 szt. można chomikom włożyć kotnik wykonany z drewna o wymiarach 10x8 cm. Nadaje się również stara porcelanowa doniczka, ale najlepszym rozwiązaniem jest garść siana, z którego zbudują sobie misterny dom dla wszystkich członków rodziny.Chomikom nie kładziemy waty - mogą się w nią wplątać, a zjadana może im zaszkodzić lub spowodować odparzenia

Karmidła - najlepsze są z porcalany, płaskie pojemniki, do korytka wrzucamy sypkie pasze lub krojone w duże kawałki, lub też kładziemy na ściółkę. Poidła są zbędne i używamy ich tylko w okresie karmienia młodych. Polecam smoczkowe, zawieszane na ściankach wiwarium. Nie kładziemy plastikowych pojemników, bo są lekkie i chomik je przewraca, wylewa wodę, moczy ściółkę, wysypuje jedzenie, gryzie miseczki, co może wywołać zatrucie, zwłaszca u młodych osobników. Karmidła można obejrzeć w bloku reklamowym na tej stronie.

Patyki, kora drzew, smakoszki - służą do ścierania, rosnących przez całe życie siekaczy. Patyki nie mogą pochodzić z lasu lub być zebrane z ziemi, ponieważ zawierają dużo grzybów i bakterii, od których nasze nieuodpornione zwierzęta mogą zachorować, a nawet paść. Najlepsze są młode gałęzie drzew owocowych,wierzby, brzozy, akacji i innych drzew. Nie nadają się cis, śnieguliczka, drzewa trujące. Smakoszki - twarde pozlepiane melasą kolby i pierścienie z ziarna, orzechów i suszonych owoców. Bardzo dobrze ścierają zęby i są źródłem pokarmu bogatego w składniki odżywcze.

Kołowrotek - zapobiega otyłości, daje możliwość ruchu. Przez noc chomik może przebiec nawet 10 km. Występują różne konstrukcje, są wstawiane do wewnątrz lub zawieszane na ściance wiwarium. Według mnie najlepsze kołowrotki to takie, które nie powodują hałasu podczas biegu i wewnątrz mechanizmu obrotowego znajduje się łożysko kulkowe. Można je nabyć na allegro.

Tunele - są uwielbiane przez chomików, przypominają im podziemne nory. Mogą być to kartonowe rurki po papierze toaletowym. Chomiki lubią się w nich chować, gryzą je ścierając zęby. Nie należy dawać kartoników z nadrukami, gdyż mogą się zatruć farbą drukarską. 

Choroby chomików

      Chomiki chorują z różnych przyczyn, ale najczęściej z winy hodowcy, który stworzył im nieodpowiednie warunki bytowe. Szczególnie wrażliwy jest podgatunek zachodnioazjatycki. Ma on bowiem większe wymagania co do mikroklimatu panującego w wiwarium.

SCHORZENIA SKÓRY

     Grzybica skóry. Jej objawy to wyłysienie skóry, głównie na brzuchu i w pachwinach. Różowa skóra prześwituje przez białą, rzadką sierść, a na jej powierzchni gromadzi sie łuskowaty naskórek. Skórę należy codziennie smarować preparatami grzybobójczymi, a chomikom każdego dnia wymieniać ściółkę, pochodzącą z pewnego żródła. Jeśli nie jesteśmy jej pewni, możemy stosować koci piasek prażony w piekarniku. Należy usuwać też spiżarnie i resztki jedzenia.

     Chore chomiki żywimy suchą karmą z niewielkimi dodatkami podsuczonych warzyw. Mokra karma psuje się i daje pożywkę dla pleśni i innych grzybów. Samice zakażone grzybicą zwykle nie zachodzą w ciążę, bowiem choroba, ta atakuje narzą dy rozrodcze. Nie należy łączyć chomików zdrowych z chorymi. W miarę możliwości trzeba je rozłączyć, gdyż grzybica łatwo się przenosi.

     Liszaj strzygący. Powoduje różną długość włosów, więc sierśćjest nierówna, jakby przystżyżona.

Schorzenie jest trudne do wyleczenia. Stosujemy maść .:Mycochlorin 2 razy dziennie z przerwą na dwa tygodnie potem znowu, aż do ustąpienia objawów.

PASOŻYTY ZEWNĘTRZNE

Zazwyczaj przeniesione są z innych zwierząt domowych np. z psa lub kota. Są to:

- wszy - zauważalne na sierści, gdy się poruszają, zwierzątko się wtedy drapie, czasami aż do krwi, powoduje to stany zapalne.Chomik jest wtedy bardzo nerwowy,

- pchły - powodują ogniska zapalne po ukąszeniu, a chomik rozdrapuje wtedy rozdrapuje swędzące miejsca po ukąszeniu, wiwarium należy umyć, a chomiki myjemy w szmponie owadobójczym rozcieńczonym w stosunku 1:10,

- świerzb - na skórze zwierzątka powstają guzki i pęcherze powodujące drapanie się zwierzątka. pęchęrze później pękają i wylewa się z nich ciemnobrązowa ropa, zasycha powodując strupy zleopiające sierść. Najczęściej atakowane są uszy zwierzęcia. Zwalczany jest preparatem przeciwko świerzbowcom smarując 2-3 dni patyczkiem do uszu.Preparat nie może się dostać do uszu chomika.

TŁUSTE FUTRO

     Tłuste i zapocone futerko wskazuje na nieprawidłowe żywienie, pokarm ubogi w witaminy, natomiast bogaty np.: w sery, czekoladę, wafelki i inne produkty lubiane przez chomiki, a których pod żadnym pozorem nie powinno się podawać chomikom.

     Tłuste futerko może być również spowodowane słabą wentylacjąpomieszczenia w którym przebywają chomiki.

NASTROSZONE FUTRO 

     Nastroszone futro , ale suche, chomik nie uczestniczy w życiu stada szukający miejsc odosobnionych na pewno jest chory lub przegrzany. Przyczyną może być wiwarium stojące na nasłonecznionym miejscu. Należy sprawdzić jego temperaturę i przestawić w chłodniejsze miejsce.

Chomik Roborowskiego

     Najmniejszy przedstawiciel chomików karłowatych. Ma zaledwie 7 cm długości, waży 10 – 25g, jest, więc wielkości 2-tygodniowego chomika syryjskiego. Jego futro ma barwę piaskową z lekko czerwonawym odcieniem w lecie i szarym w zimie. Brak pręgi na grzbiecie i bocznych plam. Łapy ma porośnięte futrem. Porusza się jak chomik dżungarski, lecz jest bardziej zwinny.

     Na wolności zamieszkuje piaszczyste pustynie Azji Środkowej. Nie kopie rozbudowanego systemu nor. Wygrzebuje wąski otwór w wydmie i tuż za nim wykopuje sobie sypialnię. Ciąża trwa od 19 do 22 dni, po czym rodzi się do siedmiu młodych. Jego zwyczaje, zachowanie i biologia są podobne do innych chomików karłowatych. Dożywa wieku 2 lat.

Chomik syryjski (Mesocricetus auratus)

     Gatunek chomika żyjący dziko, a także hodowany jako zwierzę domowe.
Ciało chomika syryjskiego jest walcowate, osiąga długość 15 – 18cm i wagę 80 - 150g. Ogon osiąga rozmiary 1,2 – 2cm. Nogi ma krótkie, silne i przystosowane do długich biegów. Łapy są nieowłosione, przednie mają 4 wykształcone palce, kciuk jest zredukowany do małego wyrostka. Tylne łapy mają 5 palców  i wyposażone są w zgrubienia na podeszwach ułatwiające wspinanie się.

     Chomiki posiadają krótkie nieowłosione ogony, swym kształtem zbliżone do ogona niedźwiedzia. Charakterystyczną cechą są torby policzkowe, służące przede wszystkim do gromadzenia i transportu pokarmu. Chomik może ich użyć także do przenoszenia młodych i, gdy wypełni je powietrzem, do utrzymania się na wodzie.

     Chomiki oznaczają terytorium za pomocą gruczołów zapachowych, u chomika syryjskiego położone są one na bokach ciała w pobliżu tylnych odnóży. Chomiki maja duże wypukłe oczy, charakterystyczne dla zwierząt aktywnych o zmierzchu i nocą. W dzień nie widzą zbyt ostro. Podczas poszukiwania pożywienia posługują się świetnym węchem, który służy im także do oceny jakości pokarmu. Chomiki mają bardzo dobry słuch. Słyszenie ułatwiają duże i dobrze rozwinięte małżowiny uszne, które podczas snu zwierzę kuli i przyciska, aby ciasno przylegały do głowy. Chomikowi w orientacji pomagają wibrysy - długie wąsy czuciowe. Chomiki, jak wszystkie gryzonie, posiadają bezkorzeniowe, stale rosnące siekacze. Chomik wykonuje około 75 na minutę, a temperatura jego ciała osiąga 36,3 – 37,5°C.
     Istnieje bardzo dużo odmian barwnych chomika syryjskiego: złota, zbliżona do naturalnej, beżowa, kremowa, biała, popielata, srebrna oraz srokata. Zdarzają się też chomiki albinotyczne, o białej sierści i czerwonych oczach. Chomiki odmiany angorskiej posiadają długie miękkie i gładkie włosy, a chomiki jedwabiste mają krótkowłose, lśniące futro.

Chomik Campbella (Phodopus sungorus campbelli)

     Krótkoogonkowy chomik karłowaty. Wschodni podgatunek chomika dżungarskiego. Żyje na stepach i terenach półpustynnych. Piaskowy odcień jego futra zlewa się z otoczeniem.

     Ma podobnie jak chomik dżungarski czarną pręgę biegnącą wzdłuż grzbietu, nie posiada bocznych plam. W zimie odcień jego futra pozostaje niezmienny. Łapy są owłosione.

Chomik dżungarski (Phodopus sungorus sungorus)

    Gatunek karłowatego chomika, zwanego także syberyjskim lub mandżurskim, nadający się do hodowania w domu.
     Chomik dżungarski podobnie jak chiński ma na grzbiecie pręgę. Kształt jego ciała jest jednak wyraźnie odmienny - bardziej zaokrąglony. Długość ciała to średnio 9 cm. Samiec ma długość około 10 cm, a samica 7 cm. Bardzo krótki ogon i łapy są prawie niewidoczne. U chomików karłowatych gruczoł zapachowy położony jest pośrodku brzucha. Ciężar ciała wynosi 30-40 g.
     Latem kolor chomika dżungarskiego jest na grzbiecie szary, na brzuchu biały. Na bokach ciała mogą występować białe plamy. W zimie futro na grzbiecie jest o wiele jaśniejsze, u osobników trzymanych w niskiej temperaturze prawie zupełnie białe.